Bu gün evdeki saltanatımın son günüydü diye yalnızlığımı hiçbir şey yapmadan coşkuyla kutladım. Evet ev arkadaşım taşındı ve artık rahat rahat salona ya da evin herhangi bir köşesine yayılamayacağım. Aslına yalnız yaşamaya alışmış ve çok sevmiştim ama neyse artık iki kişi yaşamaya da alışırım artık ne yapayım.
Bayram için istanbul'a geri döndüm! Çok mutluyum burada her yerde kedi var ve beni unutmamış olduklarından kapıda çok güzel bi karşılama gördüm. Evdeki minik kedi kocaman olmuş! Lan dedim daha gideli 3 hafta oldu sen nasıl bu hale geldin ama hakkıdır yani babaları düşünülünce şuan Gosman'dan büyük bi kediyle karşılaşmadığıma dua etmeliyim. Kedilerle oynamayı nasıl özlemişim belli değil hepsini geldiğimden beri mıncırıyorum resmen bıktılar 2 dakikada benden. Kediler dışında ev çok garip kalabalık geldi bana. Ama hani baya kalabalık 5 kişi biz +3 kedi falan kalabalık yani.
Çiğdeme sürpriz yapmak adına istanbul'a perşembe değil cuma 19.30da geldiğimi söyledim ama durup durup pot kırıyorum sona onu toparlamak için yalanlar söylüyorum bu işin sonu baya cehennemlik ya neyse artık. İnternetten alıp ben gelene kadar gelmesini beklediğim şeyler gelmemiş ben gidene kadar gelmezlerse onları nasıl alacağım hiç bilmiyorum.
Yol yorgunluğu olayına girmeyi hiç istemiyorum ama sanırım şuan resmen yol yorgunuyum. Gözlerim falan kapanıyor artık nasıl bi yorgunluksa bu böyle. Yazacağımı söylediğim bir sürü şey de vardı bir de unuttum hep hepsini. Tek hatırladığım rahat otobüs candır dediğim. Bugün yine normalle geldim ama yok böyle iğrenç bir şey ya! Sığmıyorum koltuklara o küçükler ki önümdeki arkasına bile yatamıyor benim dizlerimden. Sanırım yarın sabah uyandığımda " post mı attı ya" falan diyeceğim kesin
No comments:
Post a Comment