konuşacak hiç kimse kalmamış gibi
sessizliğin sularına gönüllü dalmadın hiç
konuşmaya yeltendiğin de
dilin düğümlenmedi
sesin kısılmadı sebepsiz
tıklım tıklım bir kalabalığın ortasında
bir başına hissetmedin kendini
bilmezsin bu yüzden
içimde ki mütemadi huzursuzluğu
onu düşlemek pahasına uykusuz gecelerin olmadı ki
midende ki kramplarla yatağa girmedin
onsuz bir güne başlamamak için
yataktan çıkmadığın zamanlar da olmadı
ne belkilerle başlayan umutların oldu senin
ne de keşkelerle başlayan hayallerin
göz göre göre bir imkansızlığın tutsağı olmadın
bilmezsin bu yüzden
yeryüzünü yaşanmaz kılar bir kişinin yokluğu
gecenin karanlığına sarılıp ağlamak için
yüzünde ki sahte gülümseyişlerle gün geçirmedin sen
eş dost tabuları altında ezilmemek için
bakmaktan korktuğun gözler olmadı
zihninde destanlara özenen düşlerin
tek bir isim olarak çıkmadı dudaklarından
bu yüzden
bilmezsin
seni sevmenin ne kadar zor olduğunu
ondokuz temmuz ikibinonüç
yazarkafe | edebiyatdefteri | antoloji | yazarport
Kategori/Etiket: Bekleyenler , Blogum Seslendi , Duygu Tercümeleri , İthaf Edilenler , Sesi Çıkan Metinler , Şiirimsiler
No comments:
Post a Comment