Tekvando'da İlk Madalyam - 2

Öncelikle şu, şimdi devam ediyorum.

İşte abim kontrolleri de atlattırdıktan sonra bana, antrenörümün yanına götürdü beni. Benden önceki hocamın öğrencisi yenilmişti, adam onu öyle bir çimdirdi ve öyle kötü itti ki yanından gitsin diye gören insanın psikolojisi bozulur lan. Tabi o 17-18 yaşlarında bir çocuktu benim gibi bebe değildi ama diyorum, adam gerçekten aşırı sert bi insan. Yenilenin yüzüne bakmıyor, ben de doğal olarak çok korkuyorum onu üzmekten.

Hoca beni aldı, yüzü asık. Abime sordum rakibim kimmiş diye.Cevap vermedi. Hocaya sordum hocam rakip kim diye. Adam da cevap vermedi. Hasiktir lan kimle kapışçam diye geçiriyorum aklımdan çünkü adeta bakışıyolar birbirleriyle.

Tekrar döndüm abime, abi kim rakip dedim ama artık sesim titriyor :D Abi hadi başarılar diye zar zor gülümseyip öptü beni hocaya teslim etti :D Hoca da müsabakada yerlerimizi almadan önce o bozuk türkçesiyle, kız geçen senenin Türkiye 1.si, Avrupa'ya da gitti ama sen bunları düşünme, ben seni biliyorum falan dedi.

Lan?!

Sen beni biliyon da benim tek duam kızın tekmelerinden kaçabilmekti olduğunca. E 1. diyosun?! İl içi bile değil Türkiye diyon lan?!

Yeminle bileğim sızladı öğrenir öğrenmez. Ama gene de yiğitliğe bok sürmedim, hoca başa takılan naneyi taktı falan buralar resmen yok bende.

Kızı da hatırlamıyorum hiç. Yalnızca birbirimize selam verdiğimizi hatırlıyorum. Ve başlar başlamaz gardımı alıp Allah ne verdiyse bir tane çaktım kıza, esaslı çaktım ama. Bizim salondan herkes geldi izlemeye, İzmir'in bir ucundayız, annem babam falan da izliyor, tribüne bakamıyorum ama bizim taraf yıkılıyor sesten. Annem zaten ağladı ağlıcak bileğimden ötürü, diyor ki o an inandım sen bu kızı yamultursun diye :D Herkes inanmış bi an. Ben de inanır gibi olmuştum sanırım.

Sonrasında kız bana bi tekme attı. 1 puan alınan tekmelerden, hiçbir şey yok. Ben de refleks olarak gardım zaten hazır olduğundan kestim tekmeyi. O an insanlar ne kadar güçlü diye düşündüğümü çok net hatırlıyorum çünkü sikimsonik bi tekme bileğime öyle geldi ki gözlerim karardı. O anki acıyla hayvan gibi bağırıp bir tane daha çaktım kıza. Bizimkiler iyice coştu, loana şampiyon pataklıyo lan diye. Sonra kızın tekmesini tekrardan kestim ki işte o acıyı unutamıyorum.

Yani kız tüm gücüyle benim boşta dururken bile sızlayan, eğemediğim bileğe tekme atıyor. Yemin ederim acıdan bayılacaktım. Geçen sefer deliye dönüp bir tane daha okkalı yapıştırmıştım ama bu sefer o kadar düşmüştüm ki canımın derdine afalladım sanırım. Bundan sonrasını zaten doğru düzgün hatırlamıyorum.

Maça devam ettim sanırım bir süre, daha çok tekmeden kaçmaya çalıştım, birkaç boşluğu değerlendirdim tekme attım, kendi tekmemin sarsıntısından bile başım dönüyordu acıdan. Ben öndeydim ama, pire gibi bi oraya bi buraya zıplamaktan, kız da bana göre kısa kaldığından götürdüm maçı bir süre daha tekme almadan. Sonra ben kıza tekme atarken kız da bana attı, doğal olarak gene gardıma geldi. İşte bundan sonrası cidden yok bende.

Nolduğunu anlamadım, bi düdük falan çalmış olabilir, her şey olabilir. Raund bitmemişti ama. Şaşırdım çünkü hakem bizi ayırdı beni hocanın yanına gönderdi. Hoca naptı onu da bilmiyorum. Adam beni sırtına aldı lan. Ben ağlamaya başladım çünkü adam havlu atmış. Adam beni maçtan çekmiş ya. Yani pes etmek, bu adamın kariyerinde bir ilk. Bu adam yenileni siken bir adamdı. Onun da şaşkınlığı var, nasıl kendi şanını düşünmeden havlu atar diyorum. Bileğimi gördüm sanırım, iğrenç bir mora bürünmüş. Zaten sonrası tam net değil. Adam gülümseyerek tempolu bir koşu tutturdu ben sırtında ağlıyorum hüngür hüngür. Bizim tribündekiler deli gibi alkışlıyor annem ağlıyor falan. Otomatikman yenildim tabi, biz çekildiğimiz için kız kazandı. Ama birkaç raund daha dayanma ihtimalim zaten yoktu, kalsaydım heralde bileğim çok ciddi hasar alırdı, ben de temiz bir dayak yerdim. Acıdan gözlerimi açamıyodum amk, kızı yenme gibi bi ihtimalim asla yoktu o esnadan sonra.

Neyse, beni herkes seviyo tribünde ben mıy mıy ağlıyorum, çünkü o an bıraksalar yeneceğini düşünüyosun ister istemez. Nereye yeniyosan o bilekle.. Herkes el bebek gül bebek yatıştırdı beni. Yarım saat sonra tüm arkadaşlarımla birlikte, müsabakadaki arkadaşlarımızı desteklemeye katıldım, çocuk aklı unuttum iğrenç yenilgimi.

Sonra işte herkesin kilosundaki 1.ler falan belirlendi, madalyalar verilcek. Ben de en önde boynumu büktüm oturuyorum.

Bi tane adam geldi yanıma, aşina olduğum bi hakem. Sen Loana mısın? dedi. Evet dedim. Madalya alıcaksın gel dedi yürüdü gitti.

Şimdi ben şoktayım. İlk raundda maçta pes ettik lan, ne madalyası?! Abime bakıyorum yok ortalıkta. Annemle babam bayaa uzakta, diğer aileler ve sporcularla oturmuş konuşuyolar, onların yanına mı gideyim, tören başladı başlıycak tören alanına mı gideyim şaşırdım.

Tören alanını seçtim.

Şimdi diğer kilodakiler ödül alırken ben kenarda birkaç kişiyle bekliyorum ama onlardan ayrıyım çünkü korkunç bi hata yapılıyor. Nasıl rezil olucam allam yarabbim diye kafayı yicem ama adam direkt adımı söyledi yani, herkeste olan bir ad da değil ki amk. Annem de tee uzaktan görmüş beni babama şey diyomuş.

- Ah canım yavruum.. Nasıl özeniyor madalya alanlara bak gitmiş yakınlarına nasıl izliyor..

Sonra herkes bana dikkat etmiş tabi Loana niye ordan izliyor lan?! Diye. O an işte kilo kaçtı hatırlamıyorum, bilmem kaç kiloda İzmir 3.sü olan Loana diye anons yapılıyor. Ben tıpış tıpış gidip madalyamı alıyorum.

Bizim tribün şok.

Beni yenen kız 1. olmuş, bi tane tanımadığım 2. var, onlar da yanımda. İşte birbirimizin ellerini kaldırdık alkışlandık falan, ben de başarının zevkine vardım amk gevrek gevrek gülüyorum.

Bi gittim bizimkilerin yanına herkes şokta nasıl oldu diye bana soruyor. Ben madalyayı takmışım boynuma lan, bana ne niyesi nasılı? Sırıta sırıta geziyorum ortalıkta.

En son hoca geldi, herifin de o sert yüzünde garip bi gülümse var sanki bıraksak kahkaha atıcak. Meğersem benim kilomun kategorisinde zaten 3 kişi varmış, bi benim rakip, bi de tanımadığım diğer kız. O sebeple yenilsem bile otomatikman İzmir 3. sü olmuşum :D

Tabi herkes gülmeye başladı, millet oha bala bak diye şaşkınlık içerisinde :D Benim dünya umrumda değil, bence benim yeteneğimi keşfetmişlerdir diyorum içten içe, valla çok mutluydum. Biraz da kafam basmamıştı sanırım o mantığa, ondan böyle bi bahane uydurmuş da olabilirim :D

Neyse ne, yenildim ama kaptım mı kaptım madalyayı! Bizim spor kulübü zaten akıl almaz başarılıydı, bayaa topladık madalya ama en çok da benimkisi konuşuldu hıh!

Kraliçeyiz efendim, sansasyon yaratmaktan vazgeçemiyoruz o yaştan beri! :D

İşte böyleee.. Herkes madalya alır ama böylesini alır mı? Alamaz. Bu Loana farkıdır!!!

Hala annemin beni görüp ay nasıl da özenmiş kızımız madalya alanlara yazııık diye acır acımaz anons edilmemi düşünüp gülüyorum, Allah beni kahretmesin :D

Öperim :)